Światowa Wspólnota gromadzi ludzi należących do Sanatana Dharmy (hinduizmu) i praktykujących laja-jogę pod kierownictwem przebudzonego Mistrza praktycznej adwajty – Swamiego Vishnudevanandy Giri – z wielu krajów bliskich i dalekich.

„Praktyka duchowa, kultura duchowa, praktyka Dharmy są możliwe wtedy, gdy istnieje duchowa wspólnota, gdy istnieją wspólne wartości i kultura wspólnoty. Ponieważ wspólnota jest ciałem Dharmy, nazywamy ją trzecim skarbem – trzecią drogocennością. Za pomocą wedyjskiej wspólnoty możemy wspólnie tworzyć nową duchową i kulturową rzeczywistość. To narzędzie do jej stworzenia. Nie da się jej stworzyć w pojedynkę, we dwoje czy troje. To owoc zbiorowego współtworzenia.

Cel życia we wspólnocie, istnienia wspólnej kultury, jest odtworzeniem sakralnej Boskiej Rzeczywistości w otaczającym świecie i jej podtrzymywanie.

Wspólnota to święte ciało Absolutu, to zstępowanie błogosławieństw świętych do świata ziemskiej rzeczywistości. To błogosławieństwo, darśan i śaktipatha – przekaz mocy. Od tego, na ile nasza wspólnota rozwija się jako zbiorowy umysł, zależy, w jakim stopniu ten przekaz mocy może się zamanifestować. Dla młodej, niedoświadczonej duszy, która dopiero wybiera ścieżkę Mądrości, jest to równie ważne jak dla dojrzałego sadhu, który poświęca całe życie medytacji.

Kiedy praktykujemy, bardzo ważne jest, by nie zamykać się w sobie, w swoich osobistych celach, lecz nauczyć się żyć celami zbiorowymi, uwalniając się od przywiązań do ego.

Nadchodzi nowa epoka. Zmiana świata, o której tak dużo się ostatnio mówi, rzeczywiście następuje. Odchodzi epoka egoistycznych indywidualistów, asurycznych graczy-samotników, ludzi oderwanych od siebie, innych i świata – epoka „samotnych wilków”, którzy głoszą odpowiadającą temu filozofię. Filozofia indywidualizmu i egocentryzmu zostaje zastąpiona paradygmatem jedności, współpracy i pierwszeństwa zbiorowego umysłu przed indywidualnym ego. Świat staje się jedną kosmiczną społecznością.

Nie od razu, ale tak będzie: jak gdyby cała ludzkość się przebudziła i przemyślała na nowo swój światopogląd, oczyściła się, aby wyzwolić się z ego i ponownie zjednoczyć się z kosmicznym megaumysłem – Parabrahmanem .

Ludzkość stopniowo wychodzi z kolebki własnego umysłu, uświadamia sobie swoje przeznaczenie – służyć Całości, uniwersum, a nie tylko spełniać własne zachcianki. To naturalny etap życia ludzkości, warunkowany przez bieg czasu. Świat staje się jedną globalną siecią, jedną świadomą istotą, jednym organizmem, jedną substancją, jednym megaumysłem – mandalą.

Moje błogosławieństwa, aby wzrastało w was zrozumienie wagi wspólnych wartości i kultury wspólnoty. Wasz potencjał może wzrosnąć stukrotnie, tysiąckrotnie, jeśli będziecie działać wspólnie jako zbiorowy umysł, służąc nie tylko sobie, swojej indywidualności czy małej grupie, ale stawiając sobie za cel służbę całej ludzkości.

Często my czytamy słowa: „dla dobra wszystkich istot”.
Trzeba to rozumieć w ten sposób: ścieżka oświecenia to zawsze wyjście poza granice indywidualności, poza osobowość.
Egoistyczny człowiek, który szuka osobistego, odrębnego szczęścia – to człowiek, który traci kontakt z Istnieniem, Wszechświatem, Bogiem.

Naszym zadaniem jest to zrozumieć i zacząć od przebudzenia zaufania.
Zaufanie to więź samayi między uczniami, członkami jednej wspólnoty. Mógłbym wiele mówić o wartościach wspólnoty i kulturze wspólnoty, ale polecam wam samodzielnie nad tym się zastanowić, rozmyślać, i starać się wytwarzać w swojej grupie takie właśnie wartości i taką kulturę. Chcę dać wam błogosławieństwo, aby wasza grupa, Centrum Dharmy, wspólnota – jako mały zbiorowy umysł – rozwijały się, rosły i stawiały sobie cele większe niż ona sama.

To cele oświecenia i przebudzenia ludzkości. Abyście spojrzeli na świat nie oczami swojego wąskiego „ja”, ale szerokim widzeniem.

Czego potrzebuje ludzkość?
Czego potrzebują nie ja, ale inni?

Kiedy zaczniecie zadawać takie pytania, zobaczycie, jak wąsko myśleliście, jak nieistotne są wasze małe cele w porównaniu z potężnymi energiami i siłami, które istnieją we wszechświecie.

I może ogarnąć was lęk, by wziąć za to odpowiedzialność.
Ale będzie trzeba. Nie ma wyjścia. Wzrost duchowy to zawsze wejście na nowy poziom odpowiedzialności.

Najpierw odpowiadacie za siebie – jedną osobę. Potem macie mądrość, by przyjąć odpowiedzialność za dwie, trzy osoby, za rodzinę. Potem możecie wziąć odpowiedzialność za grupę, za większą wspólnotę.
Potem wspólnota – razem z wami – może wziąć odpowiedzialność za rozwój narodu. Naród – za rozwój kraju. A potem – za ewolucję całej ludzkości.

Potem możecie pomyśleć, że wszystkie istoty są przedmiotem waszej służby i troski.
Tak rośnie dusza na ścieżce przekraczania osobowego ego. Od indywidualnego umysłu – do zbiorowego. Od jednego zbiorowego umysłu – do jeszcze szerszego.

To jest właśnie ścieżka poznania, że jesteś jednym z Całością, z Parabrahmanem.

Nie można mówić „Ja jestem Brahmanem”, pozostając małym człowiekiem – ego, ponieważ Brahman to uniwersalny, zbiorowy megaumysł.

Jeśli mówimy „Jestem Brahmanem”, musimy włączyć w siebie – zarówno w świadomość, jak i ciało – wszystkie żywe istoty i uczyć się żyć dla nich.

Będziemy musieli wciąż i wciąż przeglądać nasze wartości, cele, uczyć się myśleć szerzej, bardziej globalnie, czasem rezygnować z osobistych celów i integrować wspólne cele.

To właśnie jest duchowa ścieżka”.

Swami Vishnudevananda Giri

„Sanatana Dharma postrzega ścieżkę do Boga, duchową ewolucję – nie tylko jednostki, ale całego społeczeństwa, całej ludzkości jako całości, oraz całego Wszechświata. Święci wedyjskiej tradycji wielokrotnie uzasadniali tę ścieżkę ewolucji. Przede wszystkim Sanatana Dharma powinna nieść całej ludzkości powszechne dobro – tak, jak rozumieją to święci i jak interpretują to święte pisma. Istnieje termin loka-sangraha, czyli dobro ogólne – stan, w którym wszyscy duchowo rozkwitają, wszyscy się duchowo rozwijają. Kiedy wszyscy rozwijają się duchowo, wtedy także ludzkość rozwija się materialnie. To właśnie z potrzeby przekazania idei powszechnego dobra – loka-sangraha – zrodziła się idea organizowania forów i kongresów. Mamy również ruch Arruppadai, którego nazwa oznacza „powszechne oświecenie”. Ten termin został wprowadzony przez starożytnych świętych mędrców – siddhów – i oznacza, że Dharma, szerząc się na ziemi dla całej ludzkości, nieuchronnie powinna prowadzić do powszechnego uduchowienia i przebudzenia. To jest możliwe – i dlatego stawiamy sobie właśnie takie cele”.

Swami Vishnudevananda Giri